Iedere theaterseizoen is er wel weer een mogelijkheid iets van het Ro Theater te zien. Deze keer het door Alize Zandwijk gereisseerde “Van Waveren”. Een familie epos gezien door het absurde brein van zoon Guido.

Een tweetal keer in de voorstelling valt een citaat van Gustaf Jung …wie naar buiten kijkt droomt, wie naar binnen kijkt ontwaakt…

Het hele verhaal speelt als een surrealistische droom voor de toeschouwer, een kijkje in het overgekookte brein van Guido. Door fascinerend spel geeft hij een doorzicht in zijn gekronkelde denkwereld en schetst vanuit zijn denkbeeld en gekleurde geheugen de teloorgang van zijn familie. Hoeveel kan je naar binnen kijken zonder er gek van te worden?

Geen moment is de aandacht afgeleid in een soms toch sterk vertraagt toneelspel.  Als rode draad de schaduw die een famile legt over zijn nazaten. Je draagt je geschiedenis met je mee. Guido voelt letterlijk de pijn van zijn voorgangers in zijn kop en lijf.

Ronduit prachtig toneelspel en een aanrader.